special edition...

අපි 10 පන්තියේ යි 11 පන්තිවල ඉන්නකොට අපි කෙලින්නේම පිස්සු.ආය අපි කෙලින පිස්සු ගැන කතා කරාලා වැඩැක් නැ.අපේ තියේන කොලුකම නිසාමද කොහේදෝ අපි  කෙලින්නේම පිස්සු.ඔක ඉතින් මේ වයසේ වරදලුනේ.සා.පේ කියලා එකක් තියේනවා කියලවත් අපිට ගානක් නැ.අපි ඉන්නේ අපේ ලොකවලම තමා අපේ තියේන මනමාලකම නිසාද කොහේදෝ අපි ඉස්කොලෙට අච්චූ පොත් ගේන්නේ නැ.මොකද ඔය අච්චූ පොත් ටික බැග් එකට දැම්මහම බැග් එක මාර විදිහට ලොකු වේලා පෙන්නේ.අපි ඉතින් ඔකට කමති නැ.අනික ඔය අච්චු පොත් ටික දාපුහාම බැග් එකේ බරත් වැඩි වේනවානේ.අපේ සින්හල සර් එක්ක නම් ඔය සේල්ලම් බැ.පොර හැමදාම බලනවා අපි අච්චු පොත් ගේනල්ලද කියලා .එත් ඉතින් අපිනම් ගේයි ( හිහි හිහි) .අපි කරන්නේ වේන පන්තියක් කොල්ලේක් ගේන් ඉලගේන ඇවිත් අපේ පොත වගේ තියගේන ඉන්න එක.එත් දවසක් ඔක කරගන්ඩ බැරි උනා.මොකද අපේ සින්හල සර් එදා ටිකක් කලින්ම පන්තියට ඇවිත් හිටියා.එදා මම හිතුවේ මම ඉවරයි කියලා.එත් මම මගේ පොත් ටික දිහා බැලුවා.සින්හල පොත සයිස් එකේම වෙන  පොතක් ඇරගෙන සින්හල පොත වගේම තියගේන හිටියා.මගේ කරුමේට එදාම මට පොත කියවන්ඩ කිව්වා.එ වේලාවේ නම් මට සර්ව විතරක් නෙව් සර්ගේ පවුලේ අයත් මතක් උනා.පොත කියවන්ඩත් කිව්වේ හිටගේන.මට දැන් ඇපත් නැ.මොකද මගේ පොත special edition එකක් නේ (මම අතේ තියාගේන හිටියේ කඩ්ඩ පොතනේ ) එක ගහලා තියෙන්නේ කඩ්ඩේන් නේ. (හරීනම් මම ලග තියේන්ඩ ඔනේ සින්හල පොතනේ )මම ඉතින් මගේ පුන්චි ටිකිරි  මොලේ භාවිතා කරා.ඊට පස්සේ මම  ලග ඉදගේන හිටපු එකගේ පොතේන් බලගේන කතාව කියේව්වා.එදා දවසනම් මට තාමත් මතකයි  .එදා මම ඒ අමරුවේන් කියෙව්වේ වේදභ්භ ජාතකය.එදා එහේම එකක් උනාට මට නම් එහේම දේයක් උනේම නැ වගේ.ඔය මොනවා උනත් මම ඊට පහුවදා පොත ගේනාවේත් නැ (හික්ස් )